Het was een druk weekend voor de familie Coremans, zaterdag wedstrijd te Pepingen en zondag eetdag, maandag examen op school. Pepingen is een parcours dat Dante wel ligt, veel hellingen een jump, en wat asfalt. Er zijn nog altijd veel discussie’sof het een wel of niet waardig mtb parcours is. Ik vind dit allemaal prul, als je het niet leuk vind moet je gewoon ergens anders gaan rijden. Zijn er geen wedstrijden, je kan nog altijd een toertocht naar keuze gaan rijden. En wil je dan toch een echt mtb, parcours dan kan je elke week gaan rijden in Houffalize of ergens in het buitenland. Ik vind het het in Pepingen meer dan zwaar genoeg, heb je er techniek voor nodig, neen. So what?

 

Wij Belgen discussiëren nu éénmaal graag, en dat is nu net wat ik ook graag doe in mijn vrije tijd, zalig. Sommige vinden klassementen geen goed idee, want dit zou teveel druk leggen op de kinderen. Nu ik ben ben het daar hoegenaamd niet mee eens, diegene die druk leggen bij kinderen zijn de ouders en naaste omgeving en niemand anders. En als die gasten aan de start staan voor een wedstrijd, wel dan hebben die allemaal de intentie om te winnen of om zo goed mogelijk te presteren. diegene die er tegen hun goesting staan, wees gerust die zullen niet lang rijden. Overigens hebben ze bij de Kids Challenge een reeks waar je kan fietsen zonder klassement, namelijk de dikke banden wedstrijden. er zit daar hoegenaamd geen druk, want er rijden verschillende leeftijden onder elkaar en daar hanteren ze geen klassement. Dus er is de keuze, ik zie het probleem niet.

Aangezien blijkbaar Arnoud Delie sterk bezig was over de taalgrens de laatste weken verwachtte ik hem samen met Lucas als te duchtte tegenstand van Dante een gevaarlijk outsider zou wel eens Ward Huybs kunnen worden, dit jaar heel wat progressie gemaakt en dit pluimgewicht is sterk bergop. Dus 3 van de ‘ kanshebbers zijn allemaal rijders van dezelfde ploeg, misschien dan toch eens een mtb training tussendoor organiseren in de club? De start was voor Lucas, Dante in het wiel op het einde van de eerste ronde leidde Ward het commando, 6 renners hadden zich lichtjes afgescheiden maar alles hing nog goed bijeen. Het tempo zat er duidelijk nog niet in. Ik had Dante wat richtlijnen meegegeven voor de wedstrijd, en hij volgde deze perfect op. In ronde 2 waren de poppen aan het dansen, het tempo werd opgevoerd en er waren nog 3 leiders, Dante, Arnoud en Lucas. deze laatste hing echter aan de rekker. Nog nooit gezien in het mountainbiken bij de jeugd maar er werd redelijk tactisch gereden. dit zal met de leeftijd komen zeker en de duur van de wedstrijd. Als Dante niet doortrok had Arnoud of Lucas blijkbaar niet veel zin om door te rijden; was het van niet kunnen of van niet willen?

het zou vlug duidelijk worden in de volgende ronde, Dante plaatste 4 aanvallen kort na elkaar. Lucas moest meteen lossen, Arnoud kwam streek terug tot op het wiel tot de laatste aanval. hij blokkeerde helemaal op de helling, stond zo goed als stil en Dante was weg; Lucas schoof meteen op naar plaats 2. Bij het ingaan van de laatste ronde was Dante dus alleen weg met op enige afstand Lucas. Arnoud zou zich nog moeten reppen of hij zou de hete adem van Ward wel eens kunnen voelen. het zou wat zijn, 3 gasten van dezelfde ploeg op het podium. Maar de posities werden niet meer gewijzigd en zo was het podium bekend.

Volgende week rijden we naar Kleine Brogel, vorig jaar bleef daar alles bijeen, ik verwacht dit jaar hetzelfde.

Alle foto’s vindt je hier.

 

Pepingen 2015 from Dirk Coremans on Vimeo.